Eind 1994 is zr. Lieve Leenknecht in Popo aangekomen en werd zij verantwoordelijk voor de weeskinderen. Zij werd er geconfronteerd met het onzekere lot van de baby's die bij de geboorte hun mama verloren. De vaders smeekten haar om toch zorg te dragen voor het pasgeboren kindje. Het nieuwe initiatief werd al vrij snel bekend in de ruime omgeving. Steeds meer weeskinderen vonden hun weg naar Popo. Vandaag verblijven een 70-tal kinderen in het weeshuis. Elke dag krijgen de kinderen een degelijke maaltijd met: maniok, rijst, vis, maïs, suiker, soja, sardienen en groenten. Er wordt gezorgd voor een gevarieerde en calorierijke voeding. De kleintjes krijgen dagelijks een wasbeurt en de nodige zorgen. Vanaf 3 jaar gaat elk weeskind naar school.

Wanneer de weeskinderen wat ouder zijn, keren ze meestal terug naar hun dorp om niet te vervreemden van hun familie en dorpscultuur. Toch worden de kinderen gedurende nog enkele jaren opgevolgd. Maandelijks komt een familielid met het kleintje naar Bethlehem op controle. Ze krijgen dan wat raad, voedsel, medicamenten en kleren mee . Er zijn ook kinderen die nergens meer terecht kunnen omdat hun familie zo arm geworden is dat ze geen extra mondje meer kunnen voeden. En er worden ook steeds andere ondervoede of zieke borelingen naar de zusters gebracht. De weeskinderen zijn geen verlaten kinderen. De familie houdt van hen maar ze zijn zo beperkt om hulp aan hun kleintje te geven dat ze de kinderen naar het weeshuis brengen . Elke vakantie zijn de kinderen vanaf de kleuterschool verplicht om naar de familie te gaan en dit met succes.